υποκευθής

-ές, Α

(κατά τον Ησύχ.) «ὁ ὑποκεκρυμμένος».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + -κευθής (< κεῦθος < κεύθω «καλύπτω, κρύβω»), πρβλ. μεγαλο-κευθής].